Amir Brka: POPODNE U KASABI
U sumorno popodne tutnjali su sokacima motociklisti
praćeni psovkom i pesnicama koje su vitlale prijeteći,
kivni su bili mještani, jer gradić im tada ne bijaše isti,
onaj što sudbine njihove turobnom dosadom unesreći,
gunđali su da ih je već i rođenjem snašlo prokletstvo,
a ubili bi sada da sačuvaju sablasno svoje blaženstvo
Gore, nad svime, kamena kula milenij odsutna spava,
ne gleda šta se zbiva i ni o čemu njena ne brine glava,
a pjesnik vjeruje da ćuti svemir i ustrajno mu učitava
misao vlastitu i emociju, dobru i lošu, jednako svaku,
jer tiče ga se sve u vaseljeni i u kasablijskom sokaku,
vrane grli na krovu kule, na vrhu okom miluje svraku